Een transactie houdt geen formele schulderkenning in. In het conceptwetsvoorstel van de Eerste aanvullingswet van het nieuwe Wetboek van Strafvordering nuanceert de wetgever dat uitgangspunt. Wat ons betreft gaat dit voorstel terug naar de tekentafel.
In februari dit jaar bracht het Anti Money Laundering Centre (AMLC) een nieuw overzicht met witwasindicatoren uit. Deze worden onderverdeeld in 1) witwastypologieën, 2) feiten van algemene bekendheid, en 3) overige indicatoren. In deze nieuwe versie zijn maar liefst 360 witwasindicatoren opgenomen. Een toename van 218 indicatoren ten opzicht van de vorige versie van april 2020 (zie #369), toen er nog ‘slechts’ 142 indicatoren op de lijst stonden. Reden genoeg om deze indicatoren nogmaals onder de loep te nemen. Want wat betekenen deze indicatoren voor een strafrechtelijk onderzoek naar witwassen?
De FIOD publiceert steeds vaker vlak na of op de actiedag van een strafrechtelijk onderzoek een persbericht. Aansprekende koppen met termen als omkoping en witwassen vangen direct de aandacht. Maar is het echt noodzakelijk om gedetailleerde informatie vrij te geven, zoals leeftijd, regio en zelfs merken van luxe goederen die in beslag worden genomen, in een fase waarin de verdachte nog niet heeft kunnen reageren?
Op grond van artikel 51b Sv heeft het slachtoffer recht op kennisneming van processtukken. Het gaat dan om stukken die zien op een vermeend strafbaar feit waarvan iemand het slachtoffer is geworden, zodat deze een claim als benadeelde partij kan worden voorbereiden. In fraudezaken komt het steeds vaker voor dat partijen via deze route (delen van) een strafdossier verkrijgen. Dat wordt echter niet altijd gebruikt voor het onderbouwen van een vordering van een benadeelde partij in het strafrecht. Zeker in het financiële strafrecht zien wij dat het materiaal wordt gebruikt om een civielrechtelijke discussie te starten of om de media te voeden. Hoe kan de verstrekking van stukken door het Openbaar Ministerie aan derden in de praktijk worden voorkomen?
Wie misstanden aan de kaak stelt, mag daar geen nadelige gevolgen van ondervinden. Dat is de insteek van de Wet bescherming klokkenluiders (WBK). Als het aan de wetgever ligt, geldt dat in de toekomst ook voor anonieme melders. Wat betekent dit voor Nederlandse werkgevers?
De afgelopen week is veel te doen geweest over de vraag of algemeen directeur Alex Kroes heeft gehandeld met voorwetenschap vlak voor de bekendmaking van zijn voorgenomen benoeming. In de media werd maar al te snel aangenomen dat sprake zou zijn van handel met voorkennis en dat sprake was van een strafbaar feit. Deze conclusie volgde door opmerkingen dat de aankoop in elk geval onhandig zou zijn geweest. Gelukkig is de onhandigheid of verstandigheid van de aankoop van de aandelen niet het criterium voor de strafbaarheid van handel met voorwetenschap, maar worden de toetsstenen geschetst door de kaders van de wet. En hoewel de juristen van Ajax hier uitgebreid naar gekeken zullen hebben, hierbij toch nog een juridische beschouwing.
Het Openbaar Ministerie koerst op een steeds efficiëntere inzet van het strafrecht. Het college van PG maakte vorig jaar al bekend dat het Openbaar Ministerie met een nieuw college ook kan rekenen op “nieuwe accenten”. Met het oog op de capaciteit wordt onder meer steeds onderzocht of zaken vroegtijdig in het onderzoek kunnen worden afgedaan. Daarnaast worden de opties van het civiele recht beproefd en worden bepalingen uit het Burgerlijk Wetboek die passen bij een efficiëntieslag, ingezet. En het blijft niet alleen bij beloftes.
Het verschoningsrecht staat de afgelopen tijd flink in de spotlight. De Hoge Raad heeft op 12 maart 2024 duidelijke uitgangspunten geformuleerd voor de te volgen procedures bij inbeslaggenomen materiaal, als een redelijk vermoeden bestaat dat gevorderde gegevens geheimhoudersinformatie bevatten. Het filteren van inbeslaggenomen stukken is vaak een tijdrovende klus, die door een rechter-commissaris dient te worden uitgevoerd. Om die reden is ook wel kritiek geuit: advocaten zouden hun verschoningsrecht inzetten als “procedureel wapen”, om zand in de machine te gooien. Maar je kunt het ook omdraaien.
Veel werk in de fraudepraktijk vindt plaats buiten de openbare zittingszaal. Het “winnen” van een zaak zit ook niet altijd in het juridisch gelijk van de cliënt te behalen. Vaak zijn er vele andere belangen die cruciaal zijn voor de cliënt. In fraudezaken wordt het Openbaar Ministerie vaak al in een vroeg stadium tijdens het onderzoek – en niet eerst tijdens een openbare zitting – geconfronteerd met bewijs en argumenten, waarom geen sprake is van een strafbaar feit en niet vervolgd zou moeten worden. Daardoor zijn de “kronen op het werk” veelal niet zichtbaar voor het grote publiek, maar des te meer voor onze collega-advocaten binnen en buiten Nederland met wie we aan dergelijke zaken samenwerken. Op basis van hun ervaringen met ons team is het White Collar Crime Team van Hertoghs Advocaten dit jaar als nieuwkomer opgenomen in de ranking van Chambers & Partners. En daar zijn we natuurlijk trots op!
Recent verscheen een zeer lezenswaardige conclusie van advocaat-generaal mr. Wattel over de problematiek rondom artikel 10a van de Wet op de vennootschapsbelasting (hierna: Vpb) en fraus legis. Naast de uitdagingen en vraagstukken rondom artikel 10a Vpb, zet het ook het leerstuk van fraus legis op de agenda. Net als de vraag hoe dit leerstuk zich verhoudt tot fraude.